در آرزوی وصال

گل نرگس

زآن لب لعل كه رشك شكر است خواهد آن كس كه ز اهل بصر است

عاشق و واله و شيداى تو شدهر كسى عارف و صاحب نظر است

هر كسى محنت هجران ديده است از دل خسته ى من با خبر است

بى تو گر عمر ابد بخشندم همه ى آن ضرر اندر ضرر است

هر كه را يادِ تو از ياد برفت روزگارش خطر اندر خطر است

زاد روز تو نويد است و اميدعيدِ فرخنده ى عدل و ظفر است

همه جا بزم سُرور است و حضورهمه را شور و نشاط دگر است

آرزوى وصال، ص: 7

ز آن چه گل در چمن حُسن بودگل نرگس ز همه خوب تر است

كى برون آيى از اين پرده ى غيب؟شام هجران تو را كى سحر است؟

«لطفى صافى ات» اى معدن لطف از غم هجر تو خونين جگر است

آرزوى وصال، ص: 8

نغمه وصل

چون مهدى آل پيمبر آيدشمسِ حقيقت از افق برآيد

دوران هجر و شام غم سرآيداى مصلح اوضاع دوران الغوث

اى مقتداى اهلِ ايمان الغوث عدلش كند پر صفحه ى جهان را

ويران كند كاخ ستمگران راپايان دهد ايّام مفسدان را

اى حافظ دين پيمبر الغوث اى ياور مظلوم و مضطر الغوث

آباد مى سازد ز نو زمين راعزّت دهد اسلام و مسلمين را

كيفر دهد كفّار و ظالمين رااى والى مُلك ولايت الغوث

آتش عشق

زان دم كه مرا بر گل رويش نظر افتادبر هستى ام از آتش عشقش شرر افتاد

از جلوه ى آن قامتِ موزون و رخ ماه دين و دل و تقواىِ من اندر خطر افتاد

بگذشت زخويش و زن و از مال و ز فرزندهر اهل دلى را كه به كويش گذر افتاد

عشقش كه بيفتاد چو آتش به وجودم امروز دگر بيشتر از پيشتر افتاد

از پرتو خورشيد جمالِ رخ يار است هر خير و سعادت كه نصيب بشر افتاد

تنها نه منم عاشق و شيداى جمالش هر كس كه رخش ديد ز خود بى خبر افتاد

هر كس نبود لايق بيمارى عشقش كاين قرعه ى اقبال بر اهل بصر افتاد

چشم از مه و مهر و همه اغيار ببستم

آرزوى وصال، ص: 19

تا ديده بر آن عارض رشك قمر افتادعالم همه محراب حضور است و تجلّى

هر جا و مكان نور رُخش جلوه گر افتادهر خير كه افتاد به دست من و ساقى

از توبه و از گريه و آه سحر افتادبر آينه ى حسن و جمال ازل افتاد

هر ديده كه بر حجّت ثانى عشر افتادوآن كس به سزا منتظر حضرت مهدى است

كاندر پى تحصيل كمال و هنر افتادمخدومِ ملائك شود و مَحرم اسرار

هر كس ز سر صدق بر آن خاك درافتادافسوس كه عمرى پى ديدار جمالش

هر سعى نموديم همه بى ثمر افتاداى يوسف اسلام! تو باز آى به كنعان

كآتش ز فراقت به همه بوم

عدل مُشتَهر

مرا به گوش دل از غيب اين خبر آيددهيد مژده كه مهدىّ منتظر آيد

بزرگ مصلح گيتى مدار و صاحبِ وقت ظهور عدل خداوند دادگر آيد

خجسته گوهر درياى اصطفا و شرف سپهر مكرمت و محور ظفر آيد

خدايگان زمان، سايه ى خداى جهان همان كه سوى نجات است راهبر آيد

قوام عالم امكان و حجّت يزدان ولىّ اعظم حق، عدل مشتهر آيد

يگانه منجى مستضعفان و محرومان اميد مردم مظلوم خون جگر آيد

مراد ز آيه ى نور و غرض ز نأت بخيرپناه خلق جهان، مفخر بشر آيد

امام مشرق و مغرب، سليل ختم رسل

آرزوى وصال، ص: 23

سحاب رحمت حق، مير بحر و برّ آيدهمان كه محو نمايد رسولِ استكبار

همان كه بر دل ظالم زند شرر آيدهمان كه پايه ى قدرش زآسمان بالاست

همان كه منقبتش هست بى شمر آيدهمان كه باز كند سوى خلق، باب امان

همان كه دفع كند فتنه و ضرر آيدهمان كه هست نگهبان ملّت بيضا

همان كه دور كند محنت و خطر آيدزمين نمانْد و نمانَد بدون حجت حقّ

بر آن گواه، نصوص پيامبر آيدجهان ديگر و برنامه و نظام دگر

حكومت دگر و حاكم دگر آيدجهان گشايد و

درود بر مهدى

به منجى و مصلح عالم درودبه مهدى آن نور مجسّم درود

به حجت الله، امام زمان به قطب دين، به اسم اعظم درود

به حافظ ركن حطيم و مقام به صاحب كعبه و زمزم درود

به آن كه از معدلت و رحمتش جهان شود زنده و خرّم درود

به آن كه از سطوتِ قهرش شودابنيه ى شرك، مُهدّم درود

به آن كه با جنود رحمان كندجنود ابليس، مُهَزّم درود

به آن كه تسخير كند شرق و غرب به فاتح قلاع محكم درود

به واقف سرّ حدوث و قِدَم

آرزوى وصال، ص: 26

به علّت غايى عالم درودبه آن كه بر لوح دلم از ازل

ولايتش گشته مرقّم درودبه حامى و پناه مستضعفان

به نوربخش دل مُظلم درودبه آن كه از عدل، كند پر زمين

به مفخر آدم و عالم درودبه آنكه پايان دهد اين هرج ومرج

جهان كند ز نو منظّم درودبه آن كه بر كل جهان مى كند

حكم خداوند، محكّم درودبه صاحب الامر، سپهر كمال

به رهبر اكبر و اكرم درودبه آن كه مى كند به او اقتدا

روح خدا، عيسى مريم درودبه آن كه بر ستمگر و كافر است

ظهور معنى فَدَمدم درود

آرزوى وصال، ص: 27

به آن يگانه اى كه از او بوداساس دين، متين و مُبرم درود

به بنده ى خالص و خاص خدابه ماسوا مير و مقدّم درود

به معنى آيه ى «نأتٍ بخير»به جلوه ى اتَمّ و اقوم درود

به آن كه گر چهره نمايد به خلق رود ز دل ها

نخل اميد

مژده كز الطاف بى پايان يزدان مجيدباز شد بر روى ما در اين سفر فجر جديد

بخت بيدار است و طالع فرّخ و اقبال ياربارور گرديده از لطف خدا نخل اميد

بلبل اندر بوستان در وجد و شادى نغمه خوان قُمرى اندر گلِستان پيراهنِ عشرت دريد

موسم جشن و سُرور است و جهان در انبساطنيمه ى شعبان و فرّ و شوكت ديگر رسيد

شهر سامرّه است ميعاد حضورِ قُدسيان مى رسد بر گوش دل از عالم بالا نويد

در كنار روضه ى ختم رسل سلطانِ كلّ عيدِ ميلادِ ولىِّ عصر باز آمد پديد

در سرا قُدسِ امام عسكرى از فيض حق صبح اميد بشر از دامن نرجس دميد

سرو بستان ولايت ميوه ى باغ رسول حضرت مهدى نقاب از چهره ى زيبا كشيد

آرزوى وصال، ص: 30

شاد باش و تهنيت از ما به ختم انبيابَه بَه از اين روز و اين ميلاد و اين عيد سعيد

گر به «لطفى» از كَرَم بخشند تشريف قبول چاكران درگه او را بود عبدِ عبيد

از «رسولى» بايدم تقدير كاندر اين سفربذل همّت كرد و اجر ايزد منّان خريد

در مدينه ى طيّبه، شعبان المعظم

آرزوى وصال، ص: 31

ياابا صالح المهدى ادركنى

ى

يا ابا صالح امام منتظربا به ما يأباه لايجرى القدر

ا

اى وجودت منبع علم و كمال غوثِ عالم رهبر نيكو سِيَر

ا

اى سر خوبان و فخرِ راستان قطب امكان ممكن واجبْ اثر

ب

بَه بَه از آن عصر و دورانى كه توبر فرازى رايَت فتح و ظفر

ا

اى ظهور قدرت حىّ قديرذرّه اى از نور تو شمس و قمر

آرزوى وصال، ص: 34

ص

صلح و آزادى و عدل و دوستى تا نيايى تو نگردد مُستَقَر

ا

اى نگهدارنده ى شرع قَويم اى امام دين پناهِ دادگر

ل

لاغر از هجرانم و پژمرده حال در فراقت مى خورم خونِ جگر

ح

حانَ يابن المصطفى وقت الظهورپر شده گيتى ز جور و ظلم و شر

ا

از همه اطراف و هر سوى جهان فتنه ها و ابتلا بر كرده سر

آرزوى وصال، ص: 35

ل

رضاى دوست

من جز رضاى دوست تمنا نمى كنم جان مى دهم به راهش و پروا نمى كنم

گر مدعى شنيد ز بيگانگان صداغير از صداى دوست من اصغا نمى كنم

با من اگر كه يار به لطف و عنايت است انديشه از قيامتِ كبرا نمى كنم

من پيرو محمّد و آل محمّدم تقليد ناكسان اروپا نمى كنم

بر سفره ى رضا و قناعت نشسته ام خود را ذليل جيفه ى دنيا نمى كنم

در كشتى نجات تمسّك به اهل بيت تشويش از تلاطم دريا نمى كنم

در سايه ى ولايت مهدىّ دين پناه از كس ز غير دوست تقاضا نمى كنم

با لطف بندگان و غلامانش اعتنابر تاج پادشاهى كسرا نمى كنم

آرزوى وصال، ص: 38

با دوستان او همه سر، بر ارادتم با دشمنانِ يار، تولّا نمى كنم

هستم سگى

سوز فراق

يا امامَ العصر از آنِ تو ايم بنده ى انعام و احسانِ تو ايم

بر نمى دارم سر از خاك درت تا ابد بر عهد و پيمان تو ايم

در صراطِ مستقيمِ بندگى پيرو ارشاد و برهانِ تو ايم

پُر شود از فتنه گر روى زمين بيم نبود چون غلامانِ تو ايم

پيشه ى ما عشق و شوق كوى توست چاكرانه، سر به فرمان تو ايم

هركسى مطلوب و معشوقى گرفت ما گرفتار و پريشانِ تو ايم

هر كسى را علّت و بيمارى است ما همه بيمارِ هجرانِ تو ايم

آرزوى وصال، ص: 40

دردمندانيم از سوزِ فراق جملگى محتاجِ درمانِ تو ايم

در ره تو با كمال اشتياق جان نثارانيم و قربانِ تو ايم

مُلك دنيا گر همه از آن ماست ريزه خواران سرِ خوان تو ايم

ور چو خورشيديم بر اوج سپهرذرّه اى از مهر رخشان تو ايم

«لطفى صافى» بگو با وجد و شوق يا ولىّ العصر از آنِ تو ايم

ليله شعبان المعظم

آرزوى وصال، ص: 41

سايه ى خدا

اى معنى حقيقّت و دين آشكار كن آيين رحم و عدل و شرف برقرار كن

اى قطب دين پناه و امام جهان مَداروى پيشواى علم و فضيلت شعار كن

مستضعفان روى زمين را عزيز كن مستكبران كاخ نشين خوار و زار كن

اى باسط عدالت و امنيّت و امان وى از جهان، رسوم ستم بر كنار كن

اى ملجأ و اميد ستمديدگان دهرروز ستمگران دغا شام تار كن

با دوستان، عطوفت، احسان و مكرمت با دشمنان دين خدا كارزار كن

اى سايه ى خدا! همه در سايه ى

يا ابا صالح المهدى ادركنى

ى

يا امام العَصر يا كهفَ الامان يا جمال الكَون يا قطبَ الزَّمان

ا

اى ز فيضت ما سِوالله برقراروى طفيل هستى ات كون و مكان

ا

اى سپهر عدل و مصباحِ يقين وى جنابت قبله ى كرّوبيان

ب

بنده ى درگاه تو افلاكيان ريزه خوار خوانِ تو پير و جوان

ا

اى نگهدارنده ى دين خداوى پناه و مُنجى مستضعفان

آرزوى وصال، ص: 48

ص

صبر ما زين شام هجران شد تمام رفت از كف طاقت و تاب و توان

ا

الفراقُ الفراقُ الفراق الامانُ الامانُ الامان

ل

لا تَدعنا فِى النَوائب الغياث ادرك العَبد الضعيف المستهان

ح

حجت اللهى و مصباحِ هدى ز امر يزدانى به عالم حكمران

ا

آن كه سر بگذاشت بر خاكِ درت خاك درگاهش بود رشك جنان

ل

لايَنالُ الجَنهِ الّا مِن يكون شيعهُ المهدى امام انس و جان

آرزوى وصال، ص: 49

م

من تو را تا جُسته ام حق جُسته ام اى سليل خاتم پيغمبران

ه

هر كه سر برتافت از درگاه توگشت محكوم عذاب جاودان

د

در جلال و قدر تو حيران عقول در

مهر على

به حق خداى جهان آفرين جهان دار يكتاى جان آفرين

خداوند بخشنده ى مهربان خداوند غفّارِ روزى رسان

خداوند پروين و ناهيد و مهرگشاينده ى بابِ احسان و مهر

ز درك خرد ذات پاكش برون منزّه وجودش ز چند است و چون

برى از زمان و برى از مكان خداوند داناى فاش و نهان

به ختم رسل اشرف انبياكه بالَد به او مسند اصطفا

محمّد پيام آورِ راستين حبيب خدا سيّد المرسلين

آرزوى وصال، ص: 52

به شاه ولايت علىّ ولىّ وصىّ و پسر عمّ و صُهر نبىّ

امام مبين سَروَر اولياجهان فضائل أبوالأوصيا

نَمود درخشان عدل خداظهور جمال ازل، مرتضى

به زهراى مرضيه خيرالنّساسپهر ادب شمس برج حيا

مثال شرف دخت پاك رسول كه حيران شده در مقامش عقول

به خلق و به خو، شبه بابش نبى به قدر و حسب هم طراز علىّ

به حقّ امام دوم مجتبى نهال برومند باغ صفا

مهين سبط پيغمبر پاكْ دين گل گلشن حلم و علم و يقين

آرزوى وصال، ص: 53

به سالار و سردار اهل اباشهيد به خون خفته ى كربلا

حسين شهامت حسين وفاكه در راه حق كرد جان را فدا

فداكاريش

دام عشق

اى سجده گاه اهل نظر خاك پاى تووى طلعتت نمايش حسن خداى تو

موعود انبيايى و مقصود اوليامن كمترم از آن كه بگويم ثناىِ تو

خلق جهان ز خرد و كلان اند مستفيض از سفره ى كرامت و جود و سخاىِ تو

از آفتاب و ماه فزون تر شود به قدرهر كس كه گشت خادم دولت سراىِ تو

گيتى به امرِ حق، به وجود تو برقرارباقى بُود زمين و زمان از بقاى تو

بنهاده است حكم خدا حل مشكلات اندر كف كفايت مشكل گشاى تو

آب حيات و عمر ابد كى برابر است؟با لحظه اى ز فوز عظيم لقاى تو

طاعات هيچ كس نشود مورد قبول عنوان دفترش نبود گر ولاى تو

آرزوى وصال، ص: 59

تشبيه قدّ و روت به

مصلح كل

مى دمد صبح نجات امم انشاءالله مى رسد ماحى ظلم و ستم انشاءالله

طاير علم و عدالت بگشايد پر و بال بگذرد محنت و اندوه و غم انشاءالله

؟ مى زند حجت حق رهبر گردون مهدمحفل بد منشان را به هم انشاءالله

مى گذارد شه دين مهدى موعود رسل بهر اصلاح به ميدان، قدم انشاءالله

مى رسد حامى دين و

خط نجات

اى جمع در وجود تو آيات سرورى وى افتخارِ منصبِ والاىِ رهبرى

اى پرتوى ز نور جمال تو، آفتاب!پروين و زهره و مه تابان و مشترى

اى مهدى مظفر و اى صاحب زمان اى مركز فضايل و اسلام پرورى

اى گشته ختم بر تو امامت ز امر حق چونان كه گشته ختم به جدّت پيمبرى

دين خدا ز يمن وجود تو پايداربا رونق از تو مذهب بر حقّ جعفرى

امروز مُلك شرع، مؤيد به شخص توست نبود كسى كه با تو زند لاف همسرى

از جور دهر و وضع زمان اى امام عصرآورده ام به درگه عدل تو داورى

باز آى و اولياى خدا را عزيز كن

آرزوى وصال، ص: 65

باز آى و زنده ساز رسوم برادرى باز آى و برقرار نما رسم مردمى

حرّيت و عدالت و مهر و برابرى ما بسته ايم دل به كمند ولاى تو

اى مهر آسمان نكويى و دلبرى اميد آن كه طى شود از لطف كردگار

دوران محنت و غم و رنج بداخترى آيد ولى مطلق و از ريشه بركند

كاخ فساد

خوش آمدى

اى مهدى آل نبى خوش آمدى، خوش آمدى

اى سرو گلزار وصى خوش آمدى، خوش آمدى

اى نور چشم مصطفى اى يادگار مرتضى

اى زاده خيرالنساخوش آمدى، خوش آمدى

اى مصلح آخر زمان اى باسطِ امن و امان

اى پيشواى انس و جان خوش آمدى، خوش آمدى

از فيض پاك سرمدى با فرّ و جاه ايزدى

با خُلق و خوى احمدى اى مظهر صلح و صفاخوش آمدى، خوش آمدى

اى حافظ دين خدااى معدن لطف و وفا

برخلق عالم سرورى اى حجه ابن العسكرى خوش آمدى، خوش آمدى

هنگام جشن است و سرورهم ما سوى را رهبرى

بزم طرب گسترده حورخوش آمدى، خوش آمدى

اى مقتداى مؤتمن سامره شد وادىّ طور

يابن الحسن يابن الحسن خوش آمدى، خوش آمدى

اى حجّت و گردون غلام اى ماحى ظلم و محن

اى رهنماى خاصّ و عام خوش آمدى، خوش آمدى

عالم بود در اضطراب اى خلق عالم را امام

اندر ظهورت كن شتاب خوش آمدى، خوش آمدى

نازم به آن سيماى تواز ظلم و جوروكين خراب

وان طلعت زيباى توخوش آمدى، خوش آمدى

شاهنشه دوران تويى وان قامت رعناى تو

اسلام و هم ايمان تويى خوش آمدى، خوش آمدى

اندر هواى روى توذو الْبرّ و الاحسان

قربان خاك كوى توخوش آمدى، خوش آمدى

اى حجّت ثانى عشرجويم ز هر گل بوى تو

با پرچم فتح و ظفرخوش آمدى، خوش آمدى

عيسى چو آيد از سمااى پيشواى منتظر

خواهد به تو

ابر رحمت

بوى كوى دلبران آيد همى ابر رحمت دُرّفشان آيد همى

بلبل اندر گلستان از عشق گل بى خود از خود نغمه خوان آيد همى

شكر ايزد كاندرين عيد سعيددين و دولت هم عنان آيد همى

مى رسد فصل بهار معرفت جهل را فصل خزان آيد همى

روز استكباريان گردد سياه ياور مستضعفان آيد همى

صاحب بيت و مقام و مشعرين پيشواى انس و جان آيد همى

رهبر خوبان امام دين پناه والى كون و مكان آيد همى

آرزوى وصال، ص: 69

در سَرا قُدس امام عسكرى رحمت حق بى كران آيد همى

آن كه پر سازد جهان از عدل و دادبهر اصلاح جهان آيد همى

شاهد غيبى كه رخ پوشيده داشت سوى ما فاش و عيان آيد همى

نوگل نرگس ولىّ راستين ملجأ اسلاميان آيد همى

او چو روح است و جهان مانند تن در تن عالم روان آيد همى

بهر اين دنياى پر بيم و هراس باسطِ امن و امان آيد همى

پرچم فتح و ظفر او را بدست پا به فرق فرقدان آيد همى

او چو شمس است و زمانه آسمان شمس سوى آسمان آيد همى

از سفر آن يار دلجوى عزيز

آرزوى وصال، ص: 70

كامكار و كامران آيد همى شهر تبريز از قدوم صبح عيد

رشك گلزار جنان آيد همى بانگ

دلبر مَه رو

سر آغاز سخن نام خداوندحكيم حاكم بى مثل و مانند

خداوندى كه خلّاق جهان است از او بر پا زمين و آسمان است

پس از آن نام احمد اسم اعظم محمّد رهبر كل، پيك خاتم

دگر با نام آل و عترت اونگهبانان شرع و سنت او

خصوصاً عدل يزدان قطب دوران ظهور قدرت حق نور تابان

ولىّ الله و وجهُ الله اكرم يدالله و صراطُ الله اقوم

الا اى دلبر مه روى دلجوى نشين با ما دمى خوش بر لب جوى

ترحّم كن به اين لداده خويش مخواهش بيش از اين افكارودل ريش

رها كن شيوه ى جور و جفا رابه دست آور دل مهجور ما را

چنانم كن ز جام وصل مدهوش كه باشم تا ابد از خود فراموش

آرزوى وصال، ص: 73

مسلمين بيدار

هلا اى مسلمين بيدار باشيدبه جان آماده پيكار باشيد

اگر از هجر مهدى دل فكاريدبراهش راستى جان مى سپاريد

به پا خيزيد و كوشيد و خروشيددليرانه لباسِ رزم پوشيد

به ميدان شهادت پيش باشيدجوانمرد و صداقت كيش باشيد

كنيد از كشور اسلام بيرون نفوذ ملحدان خائن دون

نه شرقىّ و نه غربى، نه چپ و راست بس است اسلام ما را بى كم و كاست

نه روس و انگليس و آمريكانه ديگر سلطه جويان اروپا

نه چين و حكمرانان جهان خوارنه مزدوران صهيونيسم غدّار

آرزوى وصال، ص: 78

نه خلقى ها كه گر از خلق گويندره لينين و

مذل الاعدا

جهان ويران از اين ويرانگرانست وز آنان، خون دل پير و جوانست

همه آتش فروز جنگ و پيكارهمه بى رحم و غدّار و ستمكار

مگو آدم، بگو گرگان خون خوارمگو آدم، پلنگ و يوز و كَفتار

همه سرمست زور و باده و بنگ فزون سازند هر دم وحشت جنگ

به خود مغرور از نيروى تكنيك نمى گويند حرفى غير پلتيك

هلا بنگر تو در آيين اسلام كه رحم و مهر و ايثار است و اكرام

كند دعوت سوى انصاف و احسان نكوهش مى نمايد ظلم و طغيان

آرزوى وصال، ص: 82

جنونِ قدرت و كشور گشايى نمى باشد در اين دين خدايى

سيه هم چون سفيد و زرد و احمردر اين دينند يكسان و برابر

جهان هرگز نه بيند روز آرام مگر در ظلّ تعليمات اسلام

شود منسوخ استكبار حكام اگر حاكم شود احكام اسلام

شعار زنده ى الله اكبرنمايد واژگون كاخ ستمگر

ندانستيم چون ما قدر اين دين زكف داديم مجد و عزّ ديرين

دريغا ما ز خود بيگانه گشتيم اسير مال و جاه و دانه

لواى نصر

مسلمانان مسلمانان بياييددفاع از حقّ و آزادى نماييد

در اين دنياى پر طغيان و عدوان بشر غرق است در درياىِ عصيان

شده منسوخ آداب و فضائل بود در گسترش هر دم رذائل

لواى نصر اندر دست گيريدعدو را هر كه باشد پست گيريد

بجوشيد و خروشيد و بكوشيدز ره از همت و غيرت بپوشيد

بزور جنگ و با نيروى شمشيرفلسطين را كنون سازيد تحرير

عدو از مسلمين غصب وطن كردهزاران ظلم و بيداد و فتن كرد

درود ما به سربازان اسلام

آرزوى وصال، ص: 86

غُزاه دين حق ابطال ايام خصوص آنان كه از فرط سعادت

بنوشيدند از جام شهادت به خون غلطان شدند اندر ره دين

شعار جمله تحرير فلسطين فلسطين تا نگرديده است آزاد

مسلمانى نخواهد بود دلشادهزاران آفرين بر خلق افغان

دليران جهاد و پاك بازان كه از دين خدا يارى نمودند[1]

جلادت هاى بس كارى نمودند

آرزوى وصال، ص: 87

هماى مهدى

و گر وصل تو ما را دسترس نيست كه در بحر كرامت خار و خس نيست

ميندازم زچشم مهر و احسان عطايم را فزون ساز و فراوان

به من بين كز فراقت دل دو نيمم سزاى رحمت و لطف عميمم

الا اى والى ملك ولايت فروزان اختر برج امامت

جمال اللّهى و قطب جهانى!به فرمان خدا صاحب زمانى

به «لطفى» بين كه از هجرت فكار است ز درد دوريت بس بى قرار است

سرشتم از ولايت آفريدندبه آنم باب و مامم پروريدند

غم عشق تو را بر جان خريدم به اوج قله ى عزّت رسيدم

همايم من همايم من همايم سگى اندر خيابان شمايم

آرزوى وصال، ص: 90

جمال الله

چو مهدى گلْ به گلزار وفا نيست خديو كشور حسن و صفا نيست

چون مهدى والى ملك ولايت كسى شايسته مدح و ثنا نيست

چو مهدى حجّت حقّ قطب دوران كسى حجّت به جمع ماسوى نيست

چو مهدى حافظ احكام قرآن نگهبان بهر شرع مصطفى نيست

چو مهدى رهنما و رهبرِ خلق كسى سوى حقيقت رهنما نيست

همه آيات يزدانند ليكن چو مهدى آيتى ايزد نما نيست

خدا را آيتى مانند او نيست جهان را بهتر از او پيشوا نيست

هرآن كس جُست خاك پاك كويش

آرزوى وصال، ص: 93

به فردوس برينش اعتنا نيست جمال الله و وجه الله اعظم

كه بحر رحمتش را منتهى نيست خداوند خداوندان عالم

كه حقّ با او و او از حقّ جدا نيست اگر در پرده غيبت نهان است

نهان از ديده حق بين ما نيست جهان را پر كند از دانش و داد

به دورش فتنه خصم دغا نيست خوش آن دوران و آن ايّام و اعصار

كه در روى زمين جور و جفا نيست خوشا آن دور و ايّام الهى

كه در آن احتكار و ارتشا نيست خوش آن فرخنده اوقاتى كه دنيا

گرفتار فساد اشقيا نيست نصيبِ سلطه جويان ستمكار

به غير از خوارى و رنج و عنا نيست

آرزوى وصال، ص: 94

بلند آوازه گردد عدل اسلام به چنگال ستم كس مبتلا نيست

حكومت، صالحان يابند و ديگربه طالح فرصت هيچ ادّعا نيست

الا اى معدن جود و كرامت بر اين خسته مگر لطفت روا نيست

سگى در كوى خاصان شمايم چرا راهم به درگاه شما نيست

مرا گر جرم و تقصير است عادت شما را عادتى غير از عطا نيست

زما جهل خطا و ذنب

طور عاشقان

مهدى آل نبىّ كه جان جهان است حافظ دين حنيف و كهف امان است

صاحب عصر و قوام عالم امكان مهتر خوبان و سرور همگان است

قطره اى از جود او است هرچه بهاراست ذرّه اى از نور روى او قمران است

ما صَدَق از آيه ى «و علم ا لاسماء»ماحصل از آفرينش نَقَلان است

بنده ى خاصّ خدا به كلّ وجود است زامر حق اندر كفش زمام جهان است

مصلح دنيا و دين امام مظفّرقامع بيداد و قاطع خفقان است

دولت او كاندر آن جفا و ستم نيست دولت حقّ است و يار حقْ طلبان است

ابر سخايش هماره هست دُرَر بار

آرزوى وصال، ص: 96

بحر عطايش هميشه موج زنان است مجلس او طور عاشقان تجلّى

مهبط انوار و رشك باغ جنان است خاتمه ى دفتر خلافت كبرى

والى مُلك شهود و كشور جان است چشمه ى حيوان اگر طلب كنى اى دل

خاك درش جو كه چشمه ى حيوان است بركند از ريشه كاخ ظلم ستمگر

دادگر راستين و دادستان است هر كه به زير لواى رأفت او رفت

فارغ از انديشه ى جهيم و هوان است ماه معين است و هم امام مبين است

قدرش برتر ز حدّ وهم و گمان است بنده ى احسان او كهين و مهينند

تابع فرمان او زمين و زمان است گرچه به ظاهر ز چشم خلق نهان است

نزد خود هم چو آفتاب عيان است چاكر درگاه اوست «لطفى صافى»

از همه ببريده و به او نگران است

خصم ستمگر

اى قطب جهان ولى دوران اى معدن جود و بحر احسان

اى بانى كاخ داد و انصاف اى ماحى ظلم و جور و اجحاف

اى مير مظفّر عدو بنددر پرده ى جمال حق نما چند

بازآ كه جهان در اضطراب است چون روى تو عدل در حجاب است

روزان و شبان در انتظاريم در هجر تو سخت بى قراريم

اى اصل محامد و معالى وى فخر مرائى و مجالى

اى لطف تو رحمت الهى و اى خشم تو نقمت الهى

آرزوى وصال، ص: 99

باز آى و به عدل عالم آراى اى عدل خداى عالم آراى

باز آى و رسان به حق معلوم مستضعف و مستمند و محروم

اى مالك وقت و آيت نصراى حافظ شرع و صاحب عصر

اى مهدى هادى مظفرناموس خدا امام اكبر

در هجر تو اى خلاصه دهررفته است توان و طاقت و صبر

اى رهبر شيخ و شاب درياب اى مير فلك جناب درياب

اى هادى دين ولىّ مطلق برخيز و به نغمه انا الحق

بر لشكر كفر حمله ورشواز شرق به سوى باختر شو

تسخير نما همه جهان را

آرزوى وصال، ص: 100

دريا و زمين و آسمان رااى سيّد و پيشواى ابرار

روشن به تو ديدگان احراراى عزّت مسلمين كجايى؟

اى منجى صالحين كجايى؟بر خاور و باختر گذر كن

زى قدس و حجاز هم سفر كن بازيچه ببين بلاد اسلام

اندر كف حاكمان بدنام عارى ز شهامت و شجاعت

فارغ ز حميّت و صداقت وابسته به غرب يا به شرقند

سازشگر و خود فروش و دلقنداى خصم ستمگران كجايى؟

موعود پيمبران كجايى؟آيين برادرى است اسلام

دستور برابرى است اسلام

آرزوى وصال، ص: 101

اسلام ز جهل و فقر دور است بر لشكر فقر و جهل

مظهر عدالت

برخيز و جهد بى حد و بى مرّ

اميد مستضعفان

اى خجل از طلعت تو آفتاب چند كنى روى نهان در حجاب؟

غوث جهان مهدى صاحب زمان فيض خدا عالِم علم كتاب

اى تو اميد همه مستضعفان اى تو پناه همه از شيخ و شاب

خليفه اللهى و عين كمال مبيّن حكمت و فصل الخطاب

پيش جلال تو جلال عقول كم بود از ذره برِ آفتاب

بحر محيطى تو و ما قطره ايم آب حياتى تو و ماها سراب

ما همه فرعيم و تو اصل اصيل ما همه قشريم و تو لُبّ لُباب

آرزوى وصال، ص: 111

گيرد اگر خصم بداختر زمين هست به ميدان تو كم از ذباب

كى رسد آن دور طلايى كه توز عدل و انصاف كنى فتح باب

آه از اين غيبت طولانى ات و اين همه رنج و الم بى حساب

كى شب هجران تو گردد سحر؟كى فتد از آن رخ زيبا نقاب؟

پر شده عالم ز فساد و فتن گشته زآشوب وز طغيان خراب

از ستم خيل ابر ظالمان خلق، گرفتار فساد و عذاب

شرع پيمبر شده متروك و نيست گردش احوال به وفق صواب

دين خدا بين كه حرف شده عرضه به مردم بنما دين ناب

كار بشر مى نرود بر نظام

آرزوى وصال، ص: 112

تا ننهى پاى تو اندر ركاب حال ضعيفان ستمديده بين

بهر خدا كن به ظهورت شتاب اى سر خوبان و نكويان همه

اى خلف حضرت ختمى مآب لطفى صافى) به لقايى نما

مفتخر و روزبه و كامياب از خطر و هول قيامت دهيد

برگ نجاتش زعقاب و عتاب

شعبان المعظم

آرزوى وصال، ص: 114

مهدى بيايد

چون صدق و ايمان و شرافت عار گردددنيا به كام فاسق و بدكار گردد

چون فتنه و شر و ستم بسيار گرددمرد خدا در بين مردم خوار گردد

مهدى بيايد مهدى بيايدچون شير و شكّر، شربت اشرار گردد

خون جگر نوشابه ى اخيار گردددنيا به زير سلطه ى كفار گردد

روز بشر بدتر ز شام تار گرددمهدى بيايد مهدى بيايد

رايج چو رسم باطل و الحاد گرددموسيقى و رقص و طرب آزاد گردد

شرم و حجاب بانوان بر باد گرددكانون فسق و معصيت آباد گردد

مهدى بيايد مهدى بيايدچون رسم عصر جاهليّت زنده گرديد

آرزوى وصال، ص: 117

فرهنگ دين و آدميّت مرده گرديدمرغ كمال و معرفت سر كنده گرديد

خوى بشر خوى دد و درنده گرديدمهدى بيايد مهدى بيايد

چون اختلاط مرد و زن معمول گرددبرنامه ها ناجور و نامعقول گردد

كردار زشت و خوى بد مقبول گرددمظلوم خوار و مضطر و مخذول گردد

مهدى بيايد مهدى بيايدچون بانوان از راه عفت دور

جمال حق

آرزوى وصال، ص: 123

نمى از بحر جود توفزون باشد ز عمّان ها

چو زامر حق شود ظاهركند حق قاهر و غالب

بشر از عدل او گرددخلاص از جور عدوان ها

ظهورش مى كند عالم سراسر زنده و خرم

بگيرد نعمت بى حدهمه اقطار و استان ها

ببالد زان به خود گيتى ببارد بارش رحمت

به هر شهر و به هر كشوردر و دشت و بيابان ها

وصالش مقصد خوبان فراقش رنج بى پايان

جنابش روضه رضوان پناه بى پناهان ها

برآيد صبح پيروزى سر آيد شام دى جورى

شود روشن همه دل هاز نور علم و عرفان ها

متاع دين شود رايج نظام آن شود حاكم

سراسر پر شود دنياز خير و روح و ريحان ها

خوش آن ايام نورانى خوشا آن عهد قرآنى

خوشا آن عصر يزدانى خوش آن اوقات و دوران ها

فراقت اى شه خوبان جهان را كرده چون زندان

وصالت مى رهاند جان از اين طوفان بحران ها

منم درمانده و حيران منم بيچاره از عصيان

تو بحر جودى و

فرزندان ياسين

آرزوى وصال، ص: 125

ما بچّه هاى دينيم فرزندان ياسينيم

نوباوه ى قرآنيم بر فطرت ايمانيم

خوب و خدا پرستيم از غير او گسستيم

امّت مصطفاييم شيعه ى مرتضاييم

مهدى ولىّ دوران حضرت صاحب زمان

امام و سَرور ماست مولا و رهبر ماست

يار مستضعفان است خصم مستكبران است

اسلام از او پاينده است پاينده و بالنده است

روزى كه ز امر يزدان رخ مى كند نمايان

روز سُرور و سور است اسباب شادى جور است

هر جا رَوى ظهور است از رنج و غم به دور است

پر مى كند جهان رازمين و آسمان را

از علم و از عدالت از صلح و از صداقت

امام ما مى آيدعدلش جهان آرايد

عالم نمايد آباداز دانش و دين و داد

حكومت جهانى با قوّت مبانى

گيرد همه زمين رابَرد بغضاء و كين را

ظالم ديگر نباشداين شور و شر نباشد

نه تبعيض نژادى نه ثروت زيادى

برادرى مساوات آسودگى ز آفات

درعصر و دور مهدى است عصرش خوش است وقندى ست

سلام ما نثارش بر آل و بر تبارش

آرزوى وصال، ص: 126

نگار دل آرا

دى ديدم آن نگار دل آرا راو آن يار شكّرين لب رعنا را

در دامش اوفتاد دل و دينم نبود چون دو زلف چليپا را

گفتا كه اى اسير غم و محنت!مسرور دار اين دل شيدا را

بگذشت وقت غصّه و باز آمدهنگام عيش جاهل و دانا را

از نو جهان پير، جوان گرديدوارست سبزه عرصه ى صحرا را

گسترده است باد صبا در باغ فرش حرير اخضر ديبا را

به يُمن مولد ولى قائم (عج)خرّم بنگر سراسر دنيا را

آرزوى وصال، ص:

ماه چهارده

زهى جمال رخش كرده پرتو افشانى به ماه چار ده و آفتاب رخشانى

زهى ولى خدا قطب عالم امكان جهان جود و كرم پيشواى يزدانى

ظهور قدرت دادار، حجه بن حسن كه ظاهر است از او كبرياى سبحانى

نجات امت مظلوم و خلق مستضعف اميد مردم محروم و فيض رحمانى

سپهر مجد و شرف شمس آسمان جلال جمال غيب ابد شاه ملك امكانى

اگر چه پر شده عالم ز فتنه و ز فسادمسلطند به دنيا جنود شيطانى

به نام صلح و دموكراسى وطن خواهى زنند ضربه به شخصيت مسلمانى

گرفته است بشر راه انحراف و خطابه هر مكان نگرم تيره است و ظلمانى

آرزوى وصال، ص: 135

بگيرد از همه اقطار محنت ايام شب فراق شود هر چه بيش طولانى

بمان به جا و مشو نااميد چون آيدامام و منجى كل، مقتداى پايانى

سليل احمد مرسل همان

نوجوان

اى نوجوان كه حامل قرآنى مقصود حق ز عَلّم الانسانى

فرزند با شهامت اسلامى پور نماز و روزه و ايمانى

گاه جهاد فارِس ميدانى در گلسِتان دين گل و ريحانى

از شيعيان حضرت مولايى هم مكتب ابوذر و سلمانى

بشناس قدر خويش و منزّه باش از حرص و از علايق نفسانى

از همّت و جلاوت و اقدامت در رونق است دين مسلمانى

انسان كجا وخواب وخور و شهوت انسان كجا و سيرت حيوانى؟

آرزوى وصال، ص: 137

آزاد شو ز بند هواى نفس پرواز كن به عالم روحانى

فخر بشر به دانش دانايى است ننگ است و عار علّت نادانى

پرهيز از مصاحب و يار بداز شرّ اعتياد و هوس رانى

همواره در مسير ترقى باش واقف نشو به مرتبه ى دانى

اندر پى سعادت باقى باش فانى است ملك و دولت خاقانى

بر جا نماند و؟؟؟: وحى بر پا نماند ملك سليمانى

ذات خدا و وجه خدا باقى است گر وجه حق شوى نشوى فانى

فخر تو دين اقوم اسلام است نه عنصر و نژادِ نياكانى

نه تابع رسوم اروپا باش

آرزوى وصال، ص: 138

نه جاهليّت و جم و ساسانى تاريخ هجرت است تو را تاريخ

نه

ميلاد نور

امروز روز وجد و سرور است نور خداوند اندر ظهور است

سامره امروز وادىّ طور است درعيش و شادى غلمان و حور است

ميلاد مهدى ميلاد نور است وقت نشاط و وقت سرور است

ياران بشارت عيد سعيد است دور نوين و عصر جديد است

در عالم غيب ما را نويد است آفاق ديگر بر ما پديد است

ميلاد مهدى ميلاد نور است وقت نشاط و وقت سرور است

نوزاد نرگس جان جهان است امام مطلق صاحب زمان است

آرزوى وصال، ص: 141

فرمانروا بر كون و مكان است كان فضايل بر روح روان است

ميلاد مهدى ميلاد نور است وقت نشاط و وقت سُرور است

نور؟؟؟؟ عدل مظفردر ملك هستى رخشنده اختر

بر خلق عالم مولا و رهبرغوث و غياث مسكين مضطر

ميلاد مهدى ميلاد نور است وقت نشاط و وقت سرور است

كهف حصين و ماء معين است در ملك ايجاد نور مبين است

مصباح ايمان شمع يقين است قطب جهان و حبل متين است

ميلاد مهدى ميلاد نور است وقت نشاط و وقت

شب هجر

دلم ز هجر تو اى يار خوب رو خون است نپرسى از من مسكين كه حال تو چون است

شبم ز هجر تو روز است و روز همچون شام ز دورى ات غم و دردم هماره افزون است

بيا به كلبه ى بيمار خويش از سر مهركه از فراق تو حالش بسى دگرگون است

به من ببين كه ز هجران روى دلجوى ات ز چشمم اشك، روان، همچو شط جيحون است

ايا امين خدا، اى كه زير رايتِ تومسيح و آدم و نوح و كليم و هارون است

طفيل هستى تو، جنّ و انس و حور و ملك سپهر و مهر و مه و كوه و دشت و هامون است

خوشا به دور تو و عصر و عهد دولت توكه حكم، حكم خداوند و عدل، قانون است

مباش (لطفى صافى) ز عاقبت نوميدبه جان دوست كه احوال، نيك و ميمون است

آرزوى وصال، ص: 146

روز ظهور

امام مهدى هادى ظهور خواهد كردزمين پر از عدالت و صلح و سرور خواهد كرد

اميد امت اسلام و خلق مستضعف جهان جهل پر از علم و نور خواهد كرد

تمام مى كند اين دور حسرت و غيبت زمانه زنده ز فهم و شعور خواهد كرد

زنخل دين و هدايت زگلشن توحيدفساد و فتنه دجال دور خواهد كرد

ز ملحدان بدانديش و حاكمان خبيث خراب خانه و كاخ و قصور خواهد كرد

تمام توطئه ها را عليه دين حنيف ز يمن نهضت خود سوت و كور خواهد كرد

زعلم و عدل و مروت جهان كند آبادبساط عيش مهنا و جور خواهد كرد

نصيب دشمن مهدى حميم و غسلين است نصيب شيعه شراب طهور خواهد كرد

عيد نيمه شعبان

آرزوى وصال، ص: 149

جمال الله

آرزوى وصال، ص: 152

چو مهدى گل به گلزار وفا نيست خديو كشور حسن و صفا نيست

چو مهدى والى ملك ولايت كسى شايسته مدح و ثنا نيست

چو مهدى حجت حق قطب دوران كسى حجت به جمع ماسوى نيست

چو مهد حافظ احكام قرآن نگهبان بهر شرع مصطفى نيست

چو مهدى رهنما و رهبر خلق كسى سوى حقيقت رهنما نيست

همه آيات يزدانند، ليكن چو مهدى آيتى ايزد نما نيست

خدا را مظهرى مانند او نيست جهان را بهتر از او پيشوا نيست

هر آن كس جست خاك پاك كويش به فردوس برينش اعتنا نيست

جمال الله و وجه الله اعظم كه بحر رحمتش را منتهى نيست

خداوند خداوندان عالم كه حق با او و او از حق جدا نيست

اگر در پرده غيبت نهان است نهان از ديده حق بين ما نيست

جهان را پر

اشعار امام زمانى

آرزوى وصال، ص: 154

اى پيشواى عالم امكان خوش آمدى

اى شهسوار عرصه ايمان خوش آمدى

اى زبده سلاله طه و مرتضى اى رهبر عدالت و احسان

خوش آمدى اى منجى خلايق و اى مصلح جهان

فخر پيمبران و نياكان خوش آمدى

اى عنصر شرافت و اى مخزن كرم اى كشتى نجات ز طوفان

خوش آمدى اى ياور ستم كش محروم مستمند

اى ملجأ و ملاذ ضعيفان خوش آمدى

اى عارج معارج علياى معرفت اى عالم حقايق قرآن

خوش آمدى اى وعده ى خدا به تو باد از خدا سلام

اى كوثر و حقيقت ميزان خوش آمدى

اى مژده ى پيمبران سلف زآدم و خليل نوح و مسيح و موسى عمران

خوش آمدى با فرّ ايزدىّ و جمال محمدى

اى مفخر اعاظم و اعيان خوش آمدى